Dit najaar kan er op gepaste wijze weer genoten worden van een avondje Tino! Met zijn tour ‘Voor Iedereen’ staat Tino Martin weer op het podium en daar is hij maar wat blij mee. ‘Ik heb echt veel zin om weer op te treden. Gelukkig mag het weer en we zorgen ervoor dat we de richtlijnen van het RIVM respecteren. Het is lekker om weer in het werkritme te komen!’ TalkiesMan spreekt de sympathieke zanger op een zonnige middag in september.

Hinkend komt de zanger de fotostudio binnen; ‘Je hebt me op mijn best!’ lacht hij ons toe. Met een dikke ontstoken knie neemt de zanger plaats. Het siert hem dat hij ondanks de pijn aanwezig is. De jongeman die ooit steeds maar vergeleken werd met René Froger is uitgegroeid tot een geliefde zanger en gangmaker. Een ware ster. Zonder de allures dan. ‘Je kunt nog zo mooi zingen, maar als je niet authentiek bent dan prikt men daar snel genoeg doorheen’ stelt de zanger. En zo is het.

Wat heeft de afgelopen tijd en de quarantaine met jou als mens gedaan?

‘Het heeft me doen beseffen dat het leven dat we leiden niet vanzelfsprekend is. Dat we in een denderende trein zaten met z’n allen en er ineens aan de rem getrokken kan worden, dat besef is er nu wel. Je kunt blijkbaar in één klap alles waar je zo hard voor hebt gewerkt kwijtraken. Mijn schoonfamilie zit in de horeca. Dus ik zie van dichtbij hoe zwaar het kan zijn. Dat mijn shows niet konden doorgaan is overheen te komen. Ik ben ervan overtuigd dat dat op een dag ook weer opgepakt kan worden. Zoals de komende tour. Maar als je bijvoorbeeld een horecazaak hebt dan is dat misschien niet zo en is het te laat. Dit had toch niemand voor mogelijk gehouden? Als ik goed naar de berichten luister dan denk ik niet dat dit de laatste pandemie is waar we rekening mee moeten houden. Ik zie dat er in mijn branche veel beweging is en er geïnvesteerd wordt in coronaproof locaties zodat optredens door kunnen gaan. Ik heb gelukkig dit jaar nog wel flink wat optredens.’

Je bent nog jong maar wat is de belangrijkste levensles die je hebt geleerd?

‘Het is meer een motto misschien dan een levensles maar ik zeg altijd: wie goed doet, goed ontmoet. Daar geloof ik heilig in. Wat je onbaatzuchtig doet voor een ander krijg je op een dag terug. Daar ben ik van overtuigd.’

Welke momenten in jouw leven voelden als een keerpunt en hebben je gevormd als mens?

‘Het ziekbed en het overlijden van mijn zus Kim heeft mij gevormd. Kim werd ziek in haar puberteit, toen was ik zeven, en in 2018 overleed zij aan kanker. Ik heb toen een week of twee vrij genomen. Vrij kort, ik weet het. Ik ben snel weer aan het werk gegaan, en zij had dat niet anders gewild. Een week of vijf na haar overlijden zat ik op Ibiza voor het programma “Beste zangers”. Dat was een heel heftige week met elke dag opnames, het weekend daarop stond ik alweer te zingen in de Ziggo Dome. Het verlies van mijn zus is iets dat ik voor altijd met me meedraag en waar ik dagelijks aan denk. Mensen zeggen goedbedoeld dat het wel slijt. Maar ik wil helemaal niet dat het slijt, dat zou betekenen dat ik het op een gegeven moment vergeet. Ik loop dagelijks tegen dingen aan waardoor ik aan Kim denk en daarmee houd ik mijn herinneringen aan haar in leven. Mijn vriendin Kimberley Kruiter wordt door mijn moeder nu “kruit” genoemd. Haar bij haar roepnaam Kim noemen is te pijnlijk.’

Gelukkig gaat het ook weer goed tussen Kimberley en jou.

‘Jazeker. We zijn zo’n vierenhalf jaar samen. Vorig jaar waren we een paar maanden uit elkaar waarin we geleerd hebben dat het belangrijk is elkaar meer de ruimte te geven. De druk is eraf en het gaat beter dan ooit. Ik denk dat de sleutel tot succes is dat je elkaar moet accepteren. Je kunt niet van elkaar verlangen te veranderen. Natuurlijk kun je jezelf verbeteren, maar tot op bepaalde hoogte. Acceptatie van de goede en minder goede kanten is essentieel. Ik wist al de tijd toen wij uit elkaar waren heel duidelijk dat ik dát níet wilde. Mijn gevoel was zó sterk dat ik dacht; als dit weer goed komt dan laat ik haar nooit meer gaan. Ik kan helemaal niet functioneren als mijn thuissituatie slecht is. Er komt niets uit mijn handen, ik kan me niet focussen, ik word heel negatief en down. Die periode was een heel nare tijd. Zij ging bij me weg vlak voor ik verhuisde naar een nieuw huis en toen werd er daar ook nog eens ingebroken in dat huis. Ik woonde voor mijn gevoel in een vreemd huis, ik voelde me er nog niet thuis, er was al ingebroken en mijn relatie was uit. Alles gebeurde tegelijk en dat zorgde voor veel stress. Ik kon er niet van slapen en dat resulteerde uiteindelijk in stem- en gezondheidsproblemen en het cancellen van optredens. Ik vond dat één van de naarste periodes. Ik kan niks als ik ruzie heb met Kimberley.’

Terugkijkend op de afgelopen jaren, waar heb je spijt van?

‘Ik heb geen spijt. Ik heb heus eens een uitglijer gemaakt of een keer niet zuiver gezongen maar daarin spelen verschillende factoren een rol. Ik leef ruim vijftien jaar met reuma en moet elke dag maar kijken in welke conditie ik wakker word. Ik heb het goed onder controle en de mogelijkheid snel geholpen te worden door artsen als het moet. Dan krijg ik een paardenmiddel om de bühne op te kunnen maar dat moet ik niet te vaak doen natuurlijk. Er valt mee te leven. Ik zeg altijd: je kan er honderd mee worden!’

Met wie vier je de feestdagen?

‘Met mijn familie. Ik zing al vanaf mijn vijftiende en heb altijd gewerkt met kerst. Ik was altijd degene die na het diner snel weg moest om ergens op te treden. Dat doe ik niet meer. Ik ben nu met mijn oudste zus en ouders of schoonouders. Ik vier het liefst kerst met mijn familie en dan nog het liefst een diner thuis. Mijn huis is elk jaar enorm versierd met kerst! Binnen en buiten. Het is een waar Winter Wonderland haha. Zelfs Schiphol had vorig jaar last van de lichtjes.’

Meer lezen? Koop dan de TalkiesMAN die nu in de winkels ligt.

Tekst: Kristina Bozilovic
Fotografie: Otto van den Toorn
Styling: Oger Amsterdam
Visagie: Monica Alblas