Sinds 2017 woont voetballer Warner Hahn in Friesland waar hij het doel van SC Heerenveen verdedigt. Hij woont hier samen met zijn vriendin Marrit en hun tweejarige dochtertje Daisy. Wij vroegen de sportieve dad onder andere wat hij tot nu toe van het vaderschap vindt en hoe hij terugkijkt op de bevalling. 

Hoe gaat het met jullie in deze onzekere tijd?

‘Het gaat goed. We zijn gezond en in de familie ook niemand die het virus heeft, dat is het belangrijkste op dit moment. Dat ik niet kan voetballen vind ik wel echt zwaar balen, maar is op dit moment van ondergeschikt belang. Laten we hopen dat het gauw voorbij is.’

Geniet je van de extra quality time met Marrit en Daisy?

‘Ja echt wel! Heel fijn dat we nu echt lekker met z’n drieën kunnen zijn en het is heel leuk om te zien dat Daisy er zo van geniet dat mama en papa er de hele dag zijn. Mijn dagen op de club zijn op dit moment nog redelijk normaal, dus het is niet zo dat ik elke middag thuis ben. Als we normaal gesproken een uitwedstrijd spelen, slaap ik vaak een dag van tevoren in een hotel. Daisy heeft dus wel door dat het speciaal is dat ik er nu zoveel ben.’

Daisy is net twee jaar geworden. Hoe waren de eerste jaren als vader?

‘Ik vond het best wel lastig. Daisy was echt een borstkindje en dat is natuurlijk het beste wat er is, maar in het begin wilde ze echt alleen maar bij Marrit zijn. Ze was totaal afhankelijk van haar. Ze is ons eerste kind dus het was sowieso zoeken voor ons beiden. Je gaat van twee naar drie in een huis en eigenlijk is zij nu het belangrijkste geworden in plaats van papa en mama. We moesten dus wel even aan elkaar wennen, maar nu is ze steeds meer een papa’s meisje en daar geniet ik intens van.’

Vertel eens over de bevalling. Hoe heb jij deze ervaren?

‘Dat was wel een verhaal! Ik houd totaal niet van bloed, dus ik dacht dit is helemaal niets voor mij. Van tevoren zei ik: “Ik houd je hand vast en kijk wel de andere kant op”. Eenmaal in het ziekenhuis veranderende dat helemaal. We hadden afgesproken dat ik Daisy zou aannemen en dan bij Marrit op haar borst zou leggen zodat zij de eerste was die ze zou zien. Op het moment dat Marrit ging bevallen hield ik netjes haar hand vast tot ik hoorde: “Ik zie het hoofdje”. Toen heb ik alleen nog maar naar Daisy gekeken en was ik zelfs bijna vergeten dat ik haar moest aannemen. De bevalling was oprecht het mooiste moment wat ik heb meegemaakt in mijn leven.’

Heb je er altijd van gedroomd om een dochter te krijgen?

‘Niet per se een dochter of zoon, maar wel van een kind! Ik had wel heel erg sterk het gevoel dat ik een dochter zou krijgen. Toen we hoorden dat het een meisje werd zei ik direct: “Kan niet anders. Ik ga alleen maar meisjes krijgen”. Dat geloof ik ook nog steeds! Al proberen we het nog vijf keer, het gaan vijf meisjes worden.’

Heeft Daisy de voetbalgenen van haar vader geërfd?

‘Ze vindt ballen wel heel leuk. Ze is ook alleen maar aan het schieten en dat doet ze met links – dat heeft ze niet van mij, haha. Of ze echt de voetbalgenen heeft zal de toekomst uitwijzen. Ik ben wel benieuwd hoor! Ik zou mijn kinderen overigens nooit pushen om een bepaalde sport te gaan doen. Wel zou ik willen dat ze gewoon lekker in beweging blijft en sport ziet als een leuke hobby.’

Hoe ziet een typische vaderdochtermiddag er voor jullie uit?

‘Daisy is een buitenkindje, dus we moeten sowieso gewandeld of gefietst hebben. En ik weet dat het niet goed is om veel tv te kijken, maar ik ben nog gekker van Disney dan Daisy. Ik heb het Disney+-abonnement dan ook zeker niet alleen voor Daisy afgesloten ;-). We moeten dus tijdens een middag samen ook echt wel een film hebben gekeken. Liefst “Frozen”, want die vindt Daisy heel erg leuk.’

Welke eigenschappen van jezelf zie je terug in Daisy en welke van Marrit?

‘Dat zijn er wel een paar! Daisy is heel zorgzaam en heeft oog voor andere kindjes, net als Marrit dat heeft voor andere mensen. Ze kan soms goed gefrustreerd raken als iets haar nog niet lukt. Dat heeft ze honderd procent zeker van mij.’

Wat is voor jou de ultieme dad-musthave?

‘Luierbroekjes! Deze schelen echt een hoop frustratie. Ze gaan supermakkelijk aan en je scheurt ze zo kapot als ze uit moeten, ideaal.’

Waar zien we jullie over tien jaar?

‘Pfoe, moeilijke vraag. Voor mij is het lastig om zoiets te zeggen, omdat het altijd maar afwachten is hoe het met mijn voetbalcarrière loopt. Op dit moment zijn we een gelukkig en gezond gezin met veel liefde en ik hoop dat dat dit zo blijft en dat we eventueel het gezin mogen uitbreiden.’

Tenslotte, heb je nog tips voor aanstaande dads?

‘Beetje cliché maar geniet van je kind. Elke fase die Daisy tot nu toe heeft doorlopen was mooi. In de beginfasen heb je hierin een minder grote rol dan je vrouw, maar naarmate ze ouder worden, wordt jouw rol als vader steeds belangrijker. In het begin kon ik mij daar nog wel een beetje onzeker over voelen, maar als ik zag dat mijn liefde die ik aan haar gaf, haar goed deed verdween dat ook weer snel. Je vindt daarin snel je eigen weg.’

Fotografie Suus