Cover story met Rico Verhoeven

Wie het bestsellerboek ‘RICO’ gelezen heeft weet dat Ricardo Verhoeven (29) geen makkelijke jeugd gehad heeft, door zijn vader gepusht is om te kickboksen en zich letterlijk omhoog gevochten heeft om dat ene doel te bereiken: wereldkampioen worden. Rico kijkt vooruit en nu dat grootse doel bereikt is, is het tijd zich ook te focussen op zijn andere passie: acteren. We reizen af naar het Brabantse Zevenbergen waar de beste kickbokser ter wereld dagelijks traint.

Wat is je mooiste jeugdherinnering?

‘Ik ben geboren in Bergen op Zoom en opgegroeid in Zeeland. De eerste zes jaren waren best wel heftig. Daarna ging ik bij mijn vader wonen en dat ging goed. De mooiste herinneringen zijn de dingen die ik samen met mijn vader gedaan heb. Vroeger gingen we samen op avontuur. Als we op vakantie waren gingen we met de motor weg of met de scooter op pad. Dan namen we onze snorkelspullen mee om te gaan snorkelen.’

Boks je vandaag de dag nog op tegen gebeurtenissen uit het verleden? 

‘Niet echt. Ik heb het omgezet in positiviteit. Uiteindelijk maakt het je tot de persoon die je bent. Alleen op het moment zelf als je in een moeilijke situatie zit is het wel heel zwaar natuurlijk. Maar nu put ik er juist kracht uit, ook voor mijn wedstrijden.’

Wanneer besloot je professioneel bokser te worden?

‘Ik was een jaar of negen en toen zag ik een icoon in mijn sport, Peter Aerts, voor de tweede keer wereldkampioen worden. Dat was eigenlijk het moment voor mij waarop ik dacht: wauw, dat zou ik ook wel willen. Echt top, al die mensen die helemaal losgaan in zo’n arena, zo’n grote belt, zo’n grote cheque… Ik dacht: oké, let’s go, dit is het. Ik kickbockste toen al, omdat mijn vader daar les in gaf. Eigenlijk heb ik van daaruit die droom altijd vastgehouden. Echt professioneel ben ik geworden toen ik 21 jaar oud was.’

Wat is het hoogtepunt uit je carrière? 

‘Ik heb best wel veel hoogtepunten, maar mijn absolute nummer één hoogtepunt is natuurlijk toen ik voor de eerste keer wereldkampioen werd. Dat je levensdroom uitkomt. Dat was bizar en onwerkelijk. Je bent 24 jaar oud en alles waar je altijd al van gedroomd hebt is dan opeens werkelijkheid, dat is heel raar.’

En dieptepunt?

‘Ik denk niet echt dat ik dieptepunten heb gehad, maar ik heb wel heel harde lessen gehad. Ik heb wedstrijden na wedstrijden verloren die ik niet had hoeven verliezen. Maar ook daar heb ik weer mijn kracht uitgehaald, dat is ook mijn instelling. Hoe kan ik proberen te voorkomen dat dat niet meer gebeurt? Dan kijk ik in de spiegel en vraag ik mezelf: “Waarom maak ik deze fout? Waarom doe ik dit? Waarom doe ik dat?” Aan de hand daarvan ben ik vooruitgegaan in plaats van door vingertjes wijzen naar andere mensen. Kijk naar jezelf; wat kun jíj verbeteren en veranderen? Dat is heel belangrijk.’

Stap je anders de ring in sinds je vader bent? 

‘Sowieso. Dat maakte het voor mij allemaal ineens wat serieuzer. Eerst deed ik het voor mezelf, nu heb je een klein leventje wat ervan uitgaat dat er voor haar gezorgd wordt. Ik ben nu meer gefocust. Ik mag niet verliezen. Ik vecht voor het gezin.’

Welke wedstrijd zou je over willen doen?

‘Ik denk niet dat ik nog een wedstrijd over zou willen doen. Ik heb uit elke wedstrijd – op de manier waarop-ie verlopen is – een les gehaald. Tuurlijk heb ik wedstrijden waar ik niet tevreden over was, maar omdat-ie niet goed ging, heb ik daar iets van geleerd. Dat waren juist de sleutelmomenten in mijn carrière. Ik vroeg me dan telkens weer af: waarom doe ik dit? Dat is de belangrijkste vraag die ik me afgevraagd heb. Ik kickboks, omdat ík dit leuk vind. Niet omdat mijn vader mij getraind en gepusht heeft om dit te doen. Niet omdat er camera’s op me staan, niet omdat ik daardoor bekend werd. Ik doe dit, omdat ík het leuk vind om in de ring te staan om daar mijn kunstje te laten zien. Dat is de enige reden. Door die les ben ik veel rustiger geworden en heb ik mezelf veel minder druk opgelegd. Ik volg mijn hart en ik leef voor de sport, maar dit heeft ook het leven gebracht wat ik nu heb.’

Benieuwd naar de rest van het interview? Dat lees je in TalkiesMAN!

Tekst Sanne van Kuijck

Fotografie Nico Kroon

Styling Bjorn Franke

Visagie Ciel Coenders