Nuchter, rete-ambitieus, ondernemend en bijzonder goed in de keuken, dat is de Amsterdamse ‘cheffluencer’ Daan van der Lecq. Op jonge leeftijd kijkt hij reikhalzend uit naar de gerechten van zijn oma en moeder en staat dan ook nieuwsgierig aan hun zijde om te kijken wat zij zoal in de keuken maken. De droom om zelf een carrière in de keuken na te jagen had-ie niet echt, toch is hij – zoals hij zelf zo mooi zegt – dit hoofdstuk in zijn leven ingerold. Na een zakelijke tegenslag in 2020 besluit hij zijn kooktalent te benutten door een collectie kookaccessoires op te zetten en deze op Instagram te promoten middels kookvideo’s. Dit gaat zo goed én hard dat hij inmiddels is uitgegroeid tot chef-influencer. ‘Met het account @chefvanderlecq doen zich kansen voor die ik voorheen niet heb ervaren.’ Met zijn creatieve gerechten, guitige lach, ondernemingsvermogen en restauranttips weet hij vandaag de dag meer dan zestigduizend volgers te boeien en inspireren. We nemen een kijkje in zijn keuken en spreken hem over zijn carrièrepad.

Waar komt jouw passie voor koken vandaan?

‘Die passie heeft altijd in mij gezeten, maar is wel door bepaalde dingen getriggerd. Vroeger, thuis bij mijn ouders, heb ik altijd goed, gevarieerd, maar ook anders gegeten. Naast mijn moeder, kookte ook mijn oma vaak voor ons. Ik stond dan op een krukje naast hun om te kijken wat ze allemaal aan het maken waren. Mijn oma is opgegroeid in Nederlands-Indië en kan heel goed koken. Ze laat veel Indonesische invloeden in het eten terugkomen en heeft dit ook aan mijn moeder geleerd. Wij aten nauwelijks een AVG’tje – aardappelen, vlees en groente. Dit heeft bij mij een diepgaand perspectief op het gebied van eten gecreëerd. Tijdens mijn middelbare schooltijd begon ik zelf met experimenteren in de keuken: eitjes spicen, broodjes bouwen en creatief aan de slag met de leftovers van mijn moeder. Koken was voor mij een vorm van meditatie, bijvoorbeeld wanneer ik brak was, haha.’

Is dit werk altijd al je doel geweest?

‘Nee, ik wist überhaupt niet wat ik later wilde gaan doen. Vroeger schreef ik in boeken op dat ik kunstenaar of beeldhouwer wilde worden, haha. Ik heb ook nooit echt hobby’s gehad. Ik ben geen sportfreak en ben bij wijze van spreken een barbaar op het gebied van kennis over politiek en muziek. Over populaire onderwerpen weet ik weinig. Ik breid mijn kennis heel gericht uit, zoals over koken en eten. Ik zie koken niet als een hobby, maar meer als iets wat ik gewoon doe. Ik ben altijd iemand geweest die continu moet rommelen, knutselen en creatief bezig zijn, zo ook in de keuken.’

Fotografie Isa Wiegers